China dag 16 en 17

Lieve allemaal,

Op 4 augustus zaten we om half 7 in de bus voor onze bestemming Kunming. Terugkijkend begrijp ik niet zo goed deze stop van één nacht aldaar want ons doel is Ping’an en in Kunming hebben we alleen overnacht. De busrit op zich was mooi door het Chinese landschap en onderweg gestopt bij het dino-park. Ik had niet zo’n hoge verwachtingen daarvan maar ik moet zeggen dat ik nog nooit zoveel skeletten van dino’s bij elkaar heb gezien. Het was overweldigend.  In dit gebied hebben ze deze skeletten/fossielen ook gevonden. Blijkbaar lagen alle dino’s met hun hoofd naar het oosten. Maxime en Richelle ook nog even in wat kermisattracties aldaar geweest. In Kunming zijn we naar het park gelopen en gegeten in een leuk Chinees restaurant met z’n allen.

De volgende dag moesten we de vlucht hebben van Kunming naar Guilin. Omdat deze pas om half 5 was hadden we tijd genoeg om het Stenen Woud te bezoeken. Dit woud is honderden miljoen jaar geleden ontstaan omdat de zee zich toen terug trok. In de stenen pilaren kun je allerlei vormen en figuren herkennen. Coen had een deel van het woud uitgezocht dat totaal niet toeristisch was en het was een verademing om bij bezienswaardigheden eens niet overlopen te worden door Chinezen. Het was ook leuk om mannen en vrouwen aan het werk te zien daar in de velden.

Onze reis vanaf de vlucht naar Guilin tot onze aankomst om half 10 in de avond in het bergdorp Ping’An was een waar avontuur. Het begon met een flinke door-elkaar-schudding van het vliegtuig omdat we in een luchtzak terecht waren gekomen. Angelique zat niet in haar riem en vloog letterlijk de lucht in. Rens zat behoorlijk in de rats en het was ook  heftig maar gelukkig ook snel weer over. De landing was ook niet zacht, zeker een beginnende piloot. In Guilin stond de bus te wachten die ons naar het bergdorp tussen de rijstvelden zou brengen. Onze gids Billy is een vrolijke gast die al aardig wat Nederlandse woordjes kent van de andere Djoser groepen die hij heeft begeleid. We zitten nu vrij zuidelijk in China en het begin van de busrit ging door allerlei kleine dorpjes. Maar toen de bergen in via een vrij smalle weg met aan weerzijden een greppel en de duisternis die rond 20.00 uur hier al in valt. De inhaalmanoeuvres van de chauffeur van met name vrachtwagens die zwaar beladen zijn met stenen, leidden ertoe dat alle ouders angstig om zich heen keken. Ook René hield de weg strak in de gaten. Het feit dat er af en toe modder en steenstromen naar beneden waren gekomen die de weg bijna blokkeerden maakten het er niet beter op. De pubers die achterin de bus zaten hadden hier geen last van en zongen er lustig op los. De horrorrit leek ten einde maar toch nog niet helemaal. Het laatste stuk moesten we overstappen in een lokale bus met volgens Billy een ‘’professional driver’’ die de weg goed kent. De onrust werd er niet minder om. Toen we aankwamen moesten we nog 20 minuten lopen de bergen in om ons hotel te bereiken met onze kleine rugzakken, de koffers bleven in de bus. Ook dit was een waar avontuur in het pikkedonker en met zaklantaarns.  Wij zaten met de koplopersgroep al aan het late avondmaal toen de laatste groepsleden inclusief Coen, puffend en hijgend binnen kwamen. Lekker gegeten en toen gaan slapen in onze chalet-achtige kamers.

Liefs Marielle